Oto moje opowiadanie :)

Postanowiłam pokazać wam moje opowiadanie, chociaż jest bardzo krótkie o charakterze fantastycznym... Piszcie w komentarzach co jest nie tak, i jakie zrobiłam błędy albo co mogła bym zrobić lepiej. Z góry dzięki :)

Opowiadanie pt. „Kraina Siedmiu Wzgórz” 

 W pewnym czarnym, ciemnym lesie, w Krainie Siedmiu Wzgórz obudził się człowiek…        

 -Gdzie ja jestem? – powiedział do siebie rozglądając się

 – Co ja tu robie?             

                     

Po chwili wstał postanowił iść przed siebie, był brudny od ziemi i błota miał też liczne zadrapania, ubrany był w brązowe poszarpane szaty, był bosy.                                          

– Na pewno mnie okradli- pomyślał – nie mam ani prowiantu ani broni.                     

Po takim paro godzinnym marszu zobaczył w oddali jeźdźca na koniu, dobiegł ku niemu.           –Dobry człowieku pomóż, nie wiem gdzie jestem, jak się nazywam, najprawdopodobniej mnie okradli, nie mam prowiantu i broni.                                                                  

– Mam wodę i chleb podzielę się z tobą biedaku, nazbierajmy chrustu na ognisko i opowiesz mi co tu robisz - powiedział   

                                                                        

 Przyszykowali drewno i rozpalili ognisko jeździec dał biedakowi wodę i chleb jak obiecał. 

– A więc co tu robisz? – zapytał zagubionego po krótkim milczeniu.      

– Właśnie nie wiem, nie pamiętam. – odpowiedział po chwili z przerażeniem – a ty, komu zawdzięczam pomoc?                                                                    

- Nazywam się Tordian i pochodzę z niedalekiej wioski Gorland. - powiedział                             

- Mógłbyś mnie tam zaprowadzić? – zapytał biedak – może mógł bym się tam na trochę zatrztymać             

– Oczywiście, ale jutro nad ranem, teraz nie jest bezpiecznie roi się od niedźwiedzi, na razie chodźmy spać – powiedział Tordian                                                                                     

- Masz rację – powiedział zagubiony człowiek 

 Zasnęli, spali całą noc, obudzili się nad ranem i wyruszyli w drogę na miejscu znaleźli się późnym wieczorem, gdy dotarli Tordian zaprowadził człowieka do kobiety o imieniu Nerida Po kilku dniach przybysz, gdy doszedł już do siebie, dostał porządne ubrania i razem z tutejszymi mężczyznami wybrał się na polowanie.                                                                        

– Na co polujecie – podpytywał ich ciągle.        

                                                                                

– Na jelenie, niedźwiedzie jak się trafi – odrzekł najstarszy z nich – rozdzielmy się powiedział po chwili                                                                                                                                         

 Wszyscy rozproszyli się w różnych kierunkach…

Po chwili nowy uczestnik polowania zobaczył niedźwiedzia.                                                              

– Czyli… napinam łuk ze strzałą i puszczam- mówił do siebie napinając łuk                                   Nagle cały las przepełnił ryk głośny, ryk niedźwiedzia                                                        

  

-Świetnie – powiedział dobiegający Tordian  a za nim dobiegła cała reszta                                   

- Naprawdę ładnie – powiedział najstarszy z polujących wyjmując z niedźwiedzia i oglądając strzałę                                                                                                                 

 - Dziękuję, - powiedział zamyślony zdobywca niedźwiedzia…

Gdy wrócili z polowania Tordian opowiedział Neridzie wyczyn przybysza                                     

-Moim zdaniem dzielny łuczniku- powiedziała uśmiechając się – powinieneś sprawdzić w czym jesteś dobry to znaczy tak jakby odkrywać siebie, może przypomnisz sobie swoje imię – dokończyła        

                                                                                                             

- Może- odpowiedział bohater dnia                                                                                                        

Nagle, usłyszeli głośny ryk, dwa razy straszniejszy niż niedźwiedzia, wybiegli z domu, ryk dobiegał z lasu. Dzielny łucznik jak nazwała go Nerida postanowił, że on sprawdzi skąd to się bierze. Gdy wyruszył okazało się że było to znacznie dalej niż się wydawało, ryk powtórzył się, mężczyzna był już bardzo blisko, gdy podszedł na tyle blisko by dowiedzieć się co jest, zatrzymał się i nie wierzył własnym oczom…

Wielki lwi tułów ogromne skrzydła, duża głowa i bardzo długi ogon to był Gryf, przybysz podszedł zdziwiony że się nie boi, doszedł do pyska stwora usiadł obok począł go głaskać i szeptał:                                                                                   

  - Czy ja cię znam? Czy ty jesteś mój? Czuję, że cię znam!                                                               

Gryf podniósł ciężką łapę i położył jego kolanach, mężczyzna dostrzegł siodło na gryfa i pakunek oraz miecz. Człowiek wziął miecz.                                                                               

–To moje! Pamiętam, czyli ty też jesteś mój, ale nie pamiętam jak się nazywasz, może jest zapisane na siodle – powiedział i podszedł do niego                                                      

 Na siodle pisało GRAMER          

                                                                                         

 - Nazywasz się Gramer? – gdy o to zapytał Gryf podszedł do niego – czyli tak, - powiedział

 - posłuchaj dziś wrócę do wioski w której się zatrzymałem, jutro wyruszymy gdzieś dowiedzieć się czegoś o sobie a ty zostań tu Garmer!  …    

Gdy wrócił do wioski Nerida opowiedziała mu o napadzie złoczyńców i o tym że jutro również planują uderzyć,                                                                                                             

 - Jakich złoczyńców- zapytał        

                                                                                                         

 - Ogrów – odpowiedziała Nerida                   

                                                                                       

 - Jutro będzie ostatnim dniem kiedy tu wrócą – dopowiedział przybysz             

                  

Ciąg dalszy nastąpi (to opowiadanie jest bardzo krótkie)